20.1.09

Συχνότητα βραχέα οι καημοί



Η σχέση μου με το ραδιόφωνο ήταν πάντα ιδιαίτερη
μικρός όταν ήθελα να ταξιδέψω γύριζα το κουμπί
στα βραχέα κύματα (οι μεγαλύτεροι θα τα θυμούνται)
και άκουγα φωνές και ήχους από κόσμους μακρινούς.
Αισθανόμουν σαν ένας μικρός ροβινσώνας που ανακάλυπτε
μέσα στη νύχτα την ανατολή και τον μουσικό της πλούτο.
Φωνές άγνωστες γεμάτες μυστήριο που τραγουδούσαν
τα ντέρτια και τους καημούς του κόσμου.

Μια τέτοια στιγμή κατέγραψε στο μαγνητοφωνάκι του
ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και στόλισε με αυτή
ένα σπουδαίο τραγούδι την ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Αγρύπνια για την Γάζα που μετράει τις πληγές της

Αγρύπνια
της πόλης τα φαντάσματα
φωτιές και χαλάσματα
Αγρύπνια
της νύχτας πληγή
τα θραύσματα χτυπάνε στη ψυχή
Αγρύπνια
για τον πρώτο έρωτα στη μάχη
για την μητέρα που γέννησε μονάχη
Αγρύπνια
για ζωή !!!

Δημήτρης Θ.

5 σχόλια:

απόστολος είπε...

Καλησπέρα!Σεδιαβάζω πυκνά συχνά και μου αρέσει πολύ η ιστοσελίδα σου. Ο Παπακωνσταντίνου είναι υπέροχος με καταπληκτικότερο τραγούδι του τον Πεχλιβάνη...εκπληκτικός

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

Καλημέρα και μπράβο! Πολύ καλό το ποίημά σου!

saltatempo είπε...

Καλημέρα Μιχάλη με την ευχή να έχουμε παντα το μεράκι που έχει το βιολί του Σιώτα στην αγρύπνια

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Θ

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

αγρύπνια λοιπόν Δημήτρη ..

τι άλλο να πεις ..

καλημέρα φιλαρακο!!

saltatempo είπε...

Ηρακλή καλό απόγευμα,
για ρακές διαβάζω και ζηλεύω
η αγρύπνια δένει χάρμα με πιόμα
…..και συζήτηση.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ