Κρύσταλλα του νου

Υπάρχει κι άλλος τρόπος

Του έρωτα ο δόλος
κι όλου του κόσμου ο στόλος
εμένα πια δεν με χωρά…
μου φτάνει η βάρκα του ψαρά.
Με πάει και με φέρνει
και τα μυαλά μου παίρνει
με ταξιδεύει στ’ ανοιχτά,
νέοι ορίζοντες ξανά.
Τα βράδια μου τα έρμα,
εγώ τα ‘χω διαλεγμένα…
Θέλει κομμάτι υπομονή
ν α περπατάς χωρίς ντροπή.

Που ‘σαι ρε μάγκα κι ό,τι λες
μου μοιάζουν να’ ναι υπερβολές –
κλείνω τα’ αυτιά μου.
Που ‘σαι ρε μάγκα να μου πεις
ό,τι δεν έμαθε κανείς στα όνειρά μου.

Που ‘σαι ρε μάγκα φίλε
και από πίσω σκύλε
τα λόγια σου τα ψεύτικα
βρε αρκετά τα’ ανέχτηκα
που όλο βιτρίνα αλλάζεις –
ξέρεις, δε με τρομάζεις
που όλο τα ρούχα αλλιώς φοράς
να ξέρεις μάγκα δε μετράς.
Υπάρχει κι άλλος τρόπος
για να σωθεί ένας τόπος
παράτα τις υπεκφυγές
και μην φοβάσαι τις ντροπές.

Υπάρχει κι άλλος τρόπος
ειν’ της καρδιάς ο δρόμος.
Περπάτησέ τον και θα δεις…
στο τέλος θα με θυμηθείς.
Που ‘σαι ρε μάγκα φουκαρά…
δε βρήκες ποτέ σου έναν ψαρά,
να ταξιδέψεις…



Ο άλλος μου εαυτός

Το κλειδωμένο σου το κέφι
θα ‘ρθω να ξεθάψω
παλιές πληγές, καινούργιες,
ολες θα τις κάψω…
Παίρνω φωτιά και καίω τις στιγμές
ό,τι αγαπήσαμε
και ζήσαμε πολλές φορές.
Κι αν δεν ρωτήσεις για ποιόν,
γιατί και πως
θα πει πως είσαι ο άλλος μου εαυτός.

Μη με ρωτάς για τόσα χρόνια
που περιμένω.
Μεσ’ στο χειμώνα της καρδιάς μου
ξεχασμένος παίρνω
…παίρνω φωτιά και καίω τις στιγμές
ό,τι αγαπήσαμε
και κάψαμε πολλές φορές.


Το κουρασμένο σου χαμόγελο
θα ζωντανέψω
μεσ’ απ’ τα όνειρα που κάναμε μικροί
θα κλέψω
τρελλή φωτιά να κάψω τις στιγμές
αυτές που ζήσαμε
και κάψαμε πολλές φορές

Μα αν με ρωτήσεις το πώς και το γιατί,
θα πει πως είσαι ακόμη μια πληγή.



Καλή σου τύχη

Ίσως να ήτανε και μια στιγμή
που με σημάδεψε για μια ζωή.
Πάντα το ήθελα για μας τους δυο
να ‘ναι η αγάπη μας όνειρο αληθινό.

Καλή σου τύχη στους δρόμους που γυρνάς
κι άσε στην τύχη το όνειρο για μας…

Ποιος ξέρει τώρα πού γυρνάς
που εγώ ματώνω…
Για πες μου λίγο αν μ’ αγαπάς
να μην κρυώνω.

Καλή σου τύχη στους δρόμους που γυρνάς…
Να μην σου τύχει ό,τι έτυχε σε μας.
Καλή σου τύχη… Για μένα μη ρωτάς…

Στίχοι, μουσική, ενορχήστρωση: Ευγένιος Δερμιτάσογλου 1997
Συμμετέχει η Κατερίνα Σιάπαντα


Ο Ευγένιος Δερμιτάσογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη
τον Μάρτιο του 1966 και “μεγάλωσε” στη Νέα Ζίχνη Σερρών.
Αλάνα για παιχνίδι ήταν το μαγαζί του πατέρα του, στη σκηνή
του οποίου εναλλασόταν μουσικά σχήματα- ρεμπέτες, τζαζίστες,
λαϊκοί βάρδοι και ροκάδες της εποχής του 1960-70.
Από μικρός ξεκίνησε να “ψάχνει” την κιθάρα του, να ανατρέπει
κλασικά μουσικά κομμάτια και να προκαλεί τη “μήνη” του δασκάλου του.
Έτσι, βαφτίστηκε αυτοδίδακτος. Ως έφηβος ξεκίνησε τις πρώτες του
τυχοδιωτικές βόλτες στην Ελλάδα, συλλέγοντας εμπειρίες που θα
αποτελούσαν αργότερα υλικό για το στιχουργικό και συνθετικό του
έργο. Ωστόσο, έδρα του παρέμεναν οι Σέρρες, όπου πάντα επέστρεφε.
Εκεί, έκανε και τις πρώτες του συναυλίες με διάφορα συγκροτήματα
της εποχής.…

Μετά τη στρατιωτική του θητεία, το 1987, εγκαταστάθηκε στη
Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε Θεωρία της Μουσικής και Αρμονία.
Παράλληλα, με μια παρέα ανήσυχων μουσικών της πόλης,
πειραματίζονταν σε “ηρωικά” στέκια της εποχής παίζοντας
Pacco de Lucia, Muddy Waters, Clash, Peter Hammill αλλά
δειλά δειλά και τις πρώτες του μπαλάντες. Τη χρονιά 1989-90
συμμετέχει ως κιθαρίστας στο γκρουπ του Μανώλη Φάμελου
“ΑΠΕΝΑΝΤΙ” που αργότερα μετονομάζεται σε“ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ”.
Το 1991 είναι ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος “ΡΙΣΚΟ”
οι οποίοι συμμετείχαν στις συλλογές“ROCK ’N’ ROLL ΒΟΗΘΕΙΕΣ”,
με το κομμάτι του “Στερνό Ταξίδι” και “THE ROCK PROPAGANDA
SERIES” με το τραγούδι “Ρίξε στο Ψαχνό”.

Το 1994, με φίλους μουσικούς, ένα τετρακάναλο κι ένα drum
machine ηχογραφεί το πρώτο του υλικό που κυκλοφορεί σε
κασσέτα και διακινείται από χέρι σε χέρι. Αυτή η δουλειά
έμελε να γίνει η βάση για τον πρώτο του δίσκο.
Έτσι, το 1995 μπαίνει στο στούντιο και ηχογραφεί τα πρώτα του
τραγούδια . Γυρνώντας από εταιρία σε εταιρία κλείνουν οι πόρτες
αλλά ανοίγουν συναυλίες. Σε μία από αυτές, στο club του Μύλου
(Μάρτιος 1996), δοκιμάζοντας τα τραγούδια του, δέχεται πρόταση
από τη δισκογραφική εταιρία του Μύλου για συνεργασία.
Τον Δεκέμβρη του 1997 κυκλοφορεί επιτέλους ο πρώτος του δίσκος
“ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ ΤΟΥ ΝΟΥ” όπου συμμετέχει η Κατερίνα Σιάπαντα.
Ακολουθούν συναυλίες σε μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης
αλλά και γενικότερα στη Βόρεια Ελλάδα.