Σπέρνουν ανέμους - θα θερίζουν θύελλες
Ἡ διαθήκη μου
Ἀντισταθεῖτε
σ᾿ αὐτὸν ποὺ χτίζει ἕνα μικρὸ σπιτάκι
καὶ λέει: καλὰ εἶμαι ἐδῶ.
Ἀντισταθεῖτε σ᾿ αὐτὸν ποὺ γύρισε πάλι στὸ σπίτι
καὶ λέει: Δόξα σοι ὁ Θεός.
Ἀντισταθεῖτε
στὸν περσικὸ τάπητα τῶν πoλυκατοικιῶν
στὸν κοντὸ ἄνθρωπο τοῦ γραφείου
στὴν ἑταιρεία εἰσαγωγαὶ- ἐξαγωγαί
στὴν κρατικὴ ἐκπαίδευση
στὸ φόρο
σὲ μένα ἀκόμα ποὺ σᾶς ἱστορῶ.
Ἀντισταθεῖτε
σ᾿ αὐτὸν ποὺ χαιρετάει ἀπ᾿ τὴν ἐξέδρα ὦρες
ἀτέλειωτες τὶς παρελάσεις
σ᾿ αὐτὴ τὴν ἄγονη κυρία ποὺ μοιράζει
ἔντυπα ἁγίων λίβανον καὶ σμύρναν
σὲ μένα ἀκόμα ποὺ σᾶς ἱστορῶ.
Ἀντισταθεῖτε πάλι σ᾿ ὅλους αὐτοὺς ποὺ λέγονται
μεγάλοι
στὸν πρόεδρο τοῦ Ἐφετείου ἀντισταθεῖτε
στὶς μουσικὲς τὰ τούμπανα καὶ τὶς παράτες
σ᾿ ὅλα τ᾿ ἀνώτερα συνέδρια ποὺ φλυαροῦνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ᾿ ὅλους ποὺ γράφουν λόγους γιὰ τὴν ἐποχὴ
δίπλα στὴ χειμωνιάτικη θερμάστρα
στὶς κολακεῖες τὶς εὐχὲς τὶς τόσες ὑποκλίσεις
ἀπὸ γραφιάδες καὶ δειλοὺς γιὰ τὸ σοφὸ
ἀρχηγό τους.
Ἀντισταθεῖτε στὶς ὑπηρεσίες τῶν ἀλλοδαπῶν
καὶ διαβατηρίων
στὶς φοβερὲς σημαῖες τῶν κρατῶν καὶ τὴ
διπλωματία
στὰ ἐργοστάσια πολεμικῶν ὑλῶν
σ᾿ αὐτοὺς ποὺ λένε λυρισμὸ τὰ ὡραῖα λόγια
στὰ θούρια
στὰ γλυκερὰ τραγούδια μὲ τοὺς θρήνους
στοὺς θεατὲς
στὸν ἄνεμο
σ᾿ ὅλους τους ἀδιάφορους καὶ τοὺς σοφοὺς
στοὺς ἄλλους ποὺ κάνουνε τὸ φίλο σας
ὡς καὶ σὲ μένα, σὲ μένα ἀκόμα ποὺ σᾶς ἱστορῶ
ἀντισταθεῖτε.
Τότε μπορεῖ βέβαιοι νὰ περάσουμε πρὸς τὴν
Ἐλευθερία.
Μιχάλης Κατσαρὸς (1919-1998)
4 σχόλια:
Στη μνήμη όλων των …χρονων, ανδρών και γυναικών, ανήλικων και ενήλικων, Ελλήνων ή Αλλοδαπών, πολιτικά διαμαρτυρόμενων ή όχι, που έπεσαν θύματα της έτσι κι αλλιώς παράλογης εξουσίας, ένστολης ή μη, το μόνο που οφείλουμε είναι ωριμότητα και μαζική αντίδραση.
Όταν
Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό
όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο
όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια
όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα
όταν ακούω σένα να μιλάς
εγώ πάντα σωπαίνω.
Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου
ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια
λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια και μια ζωή με τάξη
όταν ακούω να γελούν
όταν ακούω πάλι να μιλούν
εγώ πάντα σωπαίνω.
Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή
θ’ ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράκτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θ’ ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.
Πάλι σας δίνω όραμα.
Μιχάλης Κατσαρός, Κατά Σαδδουκαίων (1953)
υ.γ. Δημήτρη, το έγραψα και στον Γιώργο Κάππα ότι στη μνήμη του δολοφονημένου παιδιού, αφήνω το παραπάνω στερεότυπο σχόλιο από χθες, όπως και ότι η Διαθήκη του σπουδαίου ποιητή είναι ύμνος στην αντίσταση σε κάθε μορφής εξουσίας. Η επιλογή σας ήταν εξαιρετική. Με ευχές για καλύτερες μέρες για τα παιδιά μας και εμάς που ήρθε ο καιρός ίσως να αναθεωρήσουμε το «αγωνιστικό μονοπώλιο» με το οποίο τα πνίξαμε.
Ο Αλέξης δεν με έχει ανάγκη και μένα να γράψω ή να πώ κάτι για αυτόν...Όλοι τον πουλάνε σαν δικό τους, ενώ δεν τους ανήκε ποτέ...Χάθηκε άδικα και αυτό έχει σημασία...Τα υπόλοιπα (οι θύελλες) είναι προσχήματα...
Καλημέρα και καλή βδομάδα να σου πω, ή θα με πάρεις με τις πέτρες;;;
Αλέκα καλησπέρα
Το έργο του Κατσαρού είναι μακριά από στερεότυπα.
H καταστάσεις θα το φέρνουν στην επικαιρότητα ξανά και ξανά
Δημήτρης
Αγαπητή Artanis, πατρίδα
Πρώτα από όλα δεν έχω κανένα λόγο να σε πάρω με τις πέτρες.
Ακόμα και αν διαφωνούσα δεν θα το έκανα, μακριά από μένα αυτή η λογική.
Στην ουσία τώρα, συμφωνώ πως ο Αλέξης δεν μας χρειάζεται τώρα.
Πριν μας χρειαζόταν, όχι εμάς τους δυο φυσικά αλλά όλοι την κοινωνία
που θα έπρεπε να λειτουργεί αποτρεπτικά σε τέτοια γεγονότα.
Ο Αλέξης ανήκει στην οικογένεια του που θρηνούν το Βλαστάρη τους
και στους φίλους του που τον έχασαν , σε κανέναν άλλο …..
Όσον αφορά τα (προσχήματα)…..ΕΚΕΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΟΥΣΙΑ
Ο άνεμος είναι τα κοινωνικά αδιέξοδα και οι αντιδημοκρατικές μέθοδοι
που γεννούν τέτοια γεγονότα και η θύελλα ότι συνέβη πέρυσι αλλά πολύ φοβάμαι
και στο μέλλων.
Πατρίδα αν η πολιτική όπως την γνωρίσαμε από το ’74 και μετά δεν δώσει λύσεις
Πρέπει η να την αμφισβητήσουμε ανακαλύπτοντας ξανά την πολιτική η θα μας φάει
το μαύρο φίδι και ο μαύρος λάκκος.
Φιλιά….. στη ΝΖ
Δημοσίευση σχολίου