18.10.09

….στο μεταξύ στη συζήτηση μπήκε ο Θέμης Καραμουρατίδης, ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος και η Νατάσσα Μποφίλιου

1988 -2008 είκοσι χρόνια μετά…..

Τρία νέα παιδιά δημιουργούν ένα δίσκο με δώδεκα τραγούδια που θα μπορούσε να είναι το soundtrack της πόλης.
Μέχρι το τέλος –( κυριολεκτικά ) ο τίτλος του δίσκου, τραγούδια με λόγο και αιτία για ότι ζούμε και Βιώνουμε σε αυτή την πόλη….. σε κάθε πόλη.
Τραγούδια που κάνουν βόλτες στις γειτονιές, εκεί που χτυπάνε ζωντανά οι καρδιές των ανθρώπων και γράφονται αληθινές ιστορίες.





Αεράκι

Ένα αεράκι θα φυσήξει στην Αθήνα
θα ταξιδέψουμε ξανά σ' εκείνα
με μια ανάγκη σα μεγάλη πείνα
για τη χαμένη μας ισχύ

Ένα αεράκι θα μας φέρει κάτι
που 'χουμε κρύψει κάτω απ' το κρεβάτι
αφού μοιράσαμε με το κομμάτι
ό,τι μπορεί κι ανησυχεί

Ένα αεράκι
σε σκόρπια φύλλα και ζωές
θα δώσει λύση...
από ένα τόσο δα μικρό παραθυράκι
που κάποιος ξέχασε να κλείσει

Ένα αεράκι ξαφνική ανάσα θα 'ρθει
και θα αλλάξει τις γραμμές του χάρτη
ένας Γενάρης αγκαλιά στο Μάρτη
κι εμείς θα ψάχνουμε παλτό

Ένα αεράκι θα μας πει την ιστορία
σα μια μεγάλη και τυχαία συγκυρία
κι εμείς θα μπούμε τη μεγάλη τιμωρία
γιατί δεν έχουμε εαυτό...



Αλεξάνδρας

Φτάσαμε στην Αλεξάνδρας ξημερώματα
να γλιτώσεις τους αποχαιρετισμούς
γύρω βρώμικα καφέ με ξένα ονόματα
προσκαλούνε μέσα τους περαστικούς
μήπως θες κάτι να φας να σε κρατήσει
μουσική στ' ακουστικά σου σιγανή
αποφεύγεις έτσι όποιον σου μιλήσει
σε ρωτάω κι ανεβάζεις τη φωνή

Και να κάνεις τη στιγμή συνηθισμένη
το αντίο, πάντα αντίο θα σημαίνει

Σ' ένα χάρτη με στυλό τραβάς το δρόμο σου
και τσιγάρα στρίβεις για τη διαδρομή
ένας τρόπος να σκοτώσεις, λες, το χρόνο σου
ένας τρόπος να σκοτώσεις τη στιγμή

Και να γύριζες να δεις, τι θα 'χε γίνει
αφού τίποτα δε διαρκεί στη μνήμη

Ένα τζιν μπουφάν φθαρμένο για το κρύο
κι ένας σάκος που σε λίγο θα εκραγεί
μ' ένα σάλτο μπαίνεις μες στο λεωφορείο
δε μ' αφήνεις τελευταία επιλογή...
Έφευγες από Αλεξάνδρας τα χαράματα
μ' ένα αρχαίο πούλμαν μπλε-πορτοκαλί
να μη δω το πρόσωπό σου μες στα κλάματα
με το χνώτο είχες θαμπώσει το γυαλί.

Και να σ' έβλεπα να κλαις, τι θα 'χε γίνει
αφού ο χρόνος τελικά όλα τα σβήνει

* Σε όσους βολτάρουν στην ‘’παραλία’’ της Λ. Αλεξάνδρας

3 σχόλια:

Artanis είπε...

Το αεράκι το ήξερα, το άλλο τραγούδι όχι...
Καταπληκτική η φωνή της Μποφίλιου, όμορφη καθαρή...
καλημέρα απο ΝΖ...

FaneZan είπε...

Πολύ όμορφες και ενδιαφέρουσες επιλογές. Καλησπέρα.

fractal είπε...

Καλησπέρα Δημήτρη
Υπέροχα τραγούδια . Σε ευχαριστούμε.
καλά να περνάς εκεί στο Νότο...