22.8.09

Κλάψτε ουρανοί και αστέρια





Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
σάμπως φταις κι εσύ καημένη
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα
είναι η καρδιά
Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ' άγια χώματα της
πόνος και χαρά

Κάθε ένας είναι ένας
που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας
που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

3 σχόλια:

Artanis είπε...

Τα έχει πει ο ΝΙκολάκης καλύτερα από μένα...
καλημέρα, όσο καλή μπορεί να είναι δηλαδή...

saltatempo είπε...

Γεια σου πατρίδα
εδώ στην Αθήνα τα πράγματα
είναι δύσκολα σε όλα τα επίπεδα
η παροιμία που μας ταιριάζει είναι
εδώ ο κόσμος καίγεται και το …………
χτενίζεται!!!!

Artanis είπε...

Εεεε, ψυχραιμία...
Τουλάχιστον τελείωσε...Να δούμε από 'δω και πέρα τί θα γίνει...
Πάντως αυτό ήταν απλά το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου...
Δεν θα τη γλύτωνε με τίποτα, η Αττική...