28.2.09

Θεολόγου Παλαιολόγος έργα μιας ζωής



Στο Βόλο ζει και δημιουργεί ένας γνωστός και πολύ σημαντικός ζωγράφος. Είναι ο θείος μου (αδελφός του πατέρα μου) Παλαιολόγος Θεολόγου. Μια έκθεση στο Βόλο για τα 45 χρόνια δημιουργίας το 2007 και ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό στάθηκαν αφορμή το μπλοκάκι μου να δημιουργήσει το πρώτο video για να τιμήσει αυτό το μεγάλο καλλιτέχνη. Το επένδυσα με ένα τραγούδι που άκουσα για πρώτη φορά στο σπίτι του, την εποχή που ανακαλύπταμε τον Μίκη Θεοδωράκη και το Τάσο Λειβαδίτη.

Γεννημένος το 1930 ο Παλαιολόγος Θεολόγου έχει τη δική του γραφή και το έργο του όντας αντανάκλαση της πραγματικότητας που βιώνει κατορθώνει να είναι πάντα στο πνεύμα των καιρών. Η ζωή του και το έργο του είναι άρρηκτα δεμένα με τους αγώνες της αριστεράς για μια καλύτερη ζωή, πέρασε δύσκολα χρόνια με φυλακές και εξορίες γεγονότα που αποτυπώθηκαν ανάγλυφα στα έργα του.

Η μέχρι τώρα δουλειά του διακρίνεται από μια συνεχή εναλλαγή που οριοθετεί την πορεία του προς την ωριμότητα που ο ίδιος ωστόσο αρνείται σαν σκοπό της δημιουργίας του και προτιμά να παραμένει πάντα «νέος» που είναι και ίδιον του πραγματικού καλλιτέχνη….

Αν και αυτοδίδακτος, το έργο του έχει καλλιτεχνική εγκυρότητα και πρωτοτυπία προδίδοντας έναν καλλιτέχνη με ευαισθησίες και ιδιαίτερες γνώσεις. Η παρουσία του στον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας είναι εντυπωσιακή και η κριτική είδε σ΄ αυτόν έναν καλλιτέχνη με βιωματικές εμπειρίες που τις εκφράζει με ποιητικό τρόπο.

Ξεκίνησε να εκθέτει το 1960 σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις ενώ η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε το 1965 στο Βόλο από τους «Φιλότεχνους Βόλου». Την ίδια χρονιά παίρνει το πρώτο βραβείο αφίσας Πανθεσσαλικής Έκθεσης. Το 1966 πραγματοποιεί ατομική έκθεση στη Δημοτική Πινακοθήκη Βόλου. Τα έργα του εκείνης της περιόδου έρχονται να ταράξουν τις κεκτημένες αισθητικές αντιλήψεις τόσο στα πλαίσια της τέχνης όσο και της ιδεολογίας. Μόνο ο Κίτσος Μακρής είχε τη διορατικότητα και το θάρρος να αναφωνήσει τότε σε άρθρο του στον τοπικό τύπο «επιτέλους ένας ζωγράφος!».

Η ταραγμένη περίοδος της απριλιανής δικτατορίας θα προκαλέσει μια σειρά από πίνακες αφαιρετικού χαρακτήρα με έντονα λαμπερά χρώματα και παράξενα γεωμετρικά σχήματα, κύκλους κεραίες και φωτεινές οθόνες που σχολιάζουν ζωγραφικά τα νέα τεχνολογικά μέσα μαζικής (από)πληροφόρησης των ανθρώπων.

Ακολουθούν μια σειρά μεγάλου σχήματος έργων με τολμηρή σύνθεση των οποίων τα αποτελέσματα θα φανούν στα επόμενα χρόνια της δεκαετίας του 70.

Το 1980 πετυχαίνει το πέρασμα σε μια άκρως αφαιρετική, «μεταφυσική» ζωγραφική που έχει συγκεκριμένη «φυσική» αφετηρία το τοπίο, τις πλατιές εκτάσεις γης, τους ατέλειωτους ανοιχτούς ορίζοντες, τον «κόσμο».

Ο καλλιτέχνης έχει αρχίσει έναν μακρύ διάλογο με τη φύση όμως μέσα από τη ποιητική του τοπίου παύει να αντιγράφει και να αναπλάθει αλλά δίνει τη δική του εικόνα και ενεργώντας αφαιρετικά την κάνει φανταστική, φαντασμαγορική και απελευθερωτική. Χρησιμοποιεί πλέον το λευκό χρώμα που όμως είναι το λευκό του άπειρου, της χαράς και της ελευθερίας ή το λευκό του ψυχρού, του νεκρωμένου, του χωρίς ζωή…

Θα κλείσω αφιερώνοντας σε αυτό το μεγάλο καλιτέχνη μερικά στιχάκια του Τάσου Λειβαδίτη που του ταιριάζουν.

Μεγάλα ηλιοβασιλέματα του άφησαν τόση λάμψη στα μάτια
που η γλώσσα του είναι άχρηστη

Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει……..

Ευχαριστώ τον Παναγιώτη Θ. για την καθοριστική συμβολή
στην παρουσίαση αυτή.

Δημήτρης Θ.

10 σχόλια:

απόστολος είπε...

Καλησπέρα. Πολύ ωραίο το Βιντεάκι σου.Υπέροχη μουσική, υπέροχοι στίχοι και πολύ καλός καλλιτέχνης ο Θείος σου. Ευχομαι να πάει καλά η έκθεσή του...

saltatempo είπε...

Απόστολε καλημέρα,
Του άξιζε αυτό το αφιέρωμα οι μνήμες που κουβαλάω από αυτόν τον άνθρωπο είναι γεμάτες χρώματα, μουσικές και γλυπτά.
Στην εξορία δούλεψε με πέτρα και ξύλο, έφτιαξε υπέροχα πράγματα.
Στο σπίτι του άκουσα πρώτη φορά Θεοδωράκη, Μαρκόπουλο ( θυμάμαι χαρακτηριστικά πως είχαμε λιώσει τον θεσσαλικό κύκλο ) και ότι άλλο δημιουργικό καρπό είχε φυτρώσει εκείνη την εποχή.
Έχει μια υπέροχη γυναίκα αγωνίστρια και αυτή που χωρίς να μιλάνε πολύ δίδασκαν στάση ζωής.
Τους αγαπώ και τους οφείλω πολλά !!!

Δημήτρης Θ.

Γεφυριστές είπε...

Ωραία παρουσίαση ενός εξαιρετικού καλλιτέχνη. Αυτό έχω να σου πω και σε ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου έδωσες να τον γνωρίσω, Δημήτρη. Φαίνεται ότι ο Βόλος εκτός από το χωράφι του εργατικού κινήματος σπέρνει και στο χωράφι της τέχνης. Και οι σπόροι του, όπως μας δείχνεις, δεν περιορίζονται στον ντε Κίρικο.
Σ ευχαριστώ

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

Εξαιρετικός ο θείος σου Δημήτρη ..

μάλλον από το θείο πήρες και έχεις ταλέντο στο στίχο..

μπράβο ρε Δημήτρη για την αφιέρωση για να μαθαίνουμε και εμείς /..

την καλημέρα μου

Δημητρης είπε...

Καλημέρα Αλέκα
Ο Βόλος μπολιάστηκε από την κουλτούρα των προσφύγων,
αυτό έφτιαξε ένα υπέροχο χαρμάνι που τα αποτελέσματα του
φάνηκαν σε όλες τις μορφές τέχνης.
Οι πρόσφυγες εκτός από την αξιοπρέπεια τους έφεραν και ένα
τεράστιο πολιτισμό που κεφαλαιοποίησε η πατρίδα μας.

Δημήτρης

fractal είπε...

Δημήτρη
Σπουδαίος καλλιτέχνης. Ντρέπομαι που δεν τον ήξερα. Τον περασμένο Μάϊο είμουν στο Βόλο για μιά εβδομάδα. ΄΄Εχασα την ευκαιρία να γνωρίσω το έργο του από κοντά. Ευχαριστώ πολύ για αυτή την μικρή παρουσία ενός έργου που υποψιάζομαι πως είναι πολύ μεγάλο. Ακόμα μιά φορά διαπιστώνει κανείς πόσο σημαντική είναι η καλλιτεχνική παραγωγή στην επαρχία.
Και την τεράστια απόσταση που την χωρίζει από το Υπουργείο Πολιτισμού.

saltatempo είπε...

Περίπλου καλησπέρα,
Είναι πράγματι εξαιρετικός άνθρωπος και καλλιτέχνης
Είναι πολύ σεμνός και ήθελα πολύ να κάνω αυτή τη παρουσίαση
για το έργο του.

fractal να είσαι καλά
Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι μέχρι να βγει η ψυχή μας αν το έχει η κούτρα μας θα μαθαίνουμε συνεχώς.
Όσο για την καλλιτεχνική δημιουργία στην επαρχία
είναι πράγματι πολύ σημαντική, εσύ άλλωστε το ξέρεις πολύ καλά

καλό βράδυ Δημήτρης

nikosk είπε...

Αγαπητέ saltatempo, τυχαίνει να έχω αρκετά έργα του θείου σου. Παρακαλώ επικοινώνησε μαζί μου, θα ήθελα κάποιες πληροφορίες για την σημερινή του δραστηριότητα
Ευχαριστώ
Νίκος

Ανώνυμος είπε...

΄Ενα καλοκαίρι στις Νηές κοντά στη σούρπη είχα τη τύχη να γνωρίσω αυτό το ζευγάρι...ήμουν μικρό κορίτσι, δεν ήξερα ποιός ήταν. Αυτό το ξευγάρι πραγματικά είναι οι μόνοι άνθρωποι που θαύμασα τόσο πολύ στη ζωή μου. Δεν τους ξαναείδα έκτοτε...
Σοφία Κ.

Δημητρης είπε...

Σοφία καλησπέρα, είναι συγκινητικό που ανακάλυψε την ανάρτηση 4 χρόνια μετά ένας άνθρωπος που τους γνώρισε στο αγαπημένο τους μέρος. Περάσαν πολλά καλοκαίρια στις Νηές ψαρεύοντας και ζώντας σε ένα τροχόσπιτο. Τώρα η ηλικία δεν τους επιτρέπει τέτοιες εξορμήσεις, ζουν στο σπίτι τους στο Βόλο και θα τους δω σύντομα. Εσένα ποιος δρόμος σε έβγαλε στις Νηές, είσαι από την Σούρπη;Τι θα ήθελες αλήθεια να τους μεταφέρω.Να είσαι καλά !! Δημήτρης Θ.