21.7.08


Γειά σου ξάδελφε ( Η σούμα)

Μια ζωή μες το κεφάλι σου κ. Κώστα χαραγμένη
σαν χαρακιά βαθιά τα χρόνια του φονιά
σφαίρα που θέρισε μια ολόκληρη γενιά
που έπαιξε ζωή σε μια ζαριά
για να έρθει ο ήλιος πιο κοντά και να ζεστάνει.

Μια ζωή με αναμνήσεις φορτωμένη
ιδέες, όνειρα, και αισθήματα παλιά
κάνουν σεργιάνι στην παλιά τους γειτονιά
να βρουν ζωή που τους την είχανε κλεμμένη

Του πεπρωμένου το γραπτό σ ' ένα βιβλίο
είναι το ταμείο μιας ολόκληρης ζωής
και οι ρυτίδες που φωλιάσανε στα μάτια
λένε για αγάπες που γίνανε κομμάτια
και σκόρπισαν στο φως μιας χαραυγής

Παίζει η ζωή χαρτιά στης νιότης το τραπέζι
και έγινε παρεξήγηση, εγώ ζητάω εξήγηση,
Ο Λούης ο φευγάτος μου φώναξε με πάθος
μην ψάχνεις αδελφέ, σε μια ζωή χαμένη
κανένας δεν προσμένει την άνοιξη να ρθει

Τα όνειρα κλειδώσαμε μες την ψυχή
και το κλειδί χαμένο
το αντικλείδι αναζητώ σε ένα τραγούδι
από το jukebox, στης Μαργαρώς το μαγαζί
που το ‘χα αγαπημένο

του Τσιτσάνη λαϊκό μην απελπίζεσαι
το λέγανε θαρρώ, με αυτό χορεύω και μεθώ
και οι μνήμες μου τρελές και αλλοπαρμένες
ψάχνουν για γιατρικό μες το πιοτό, σε περιμένουν
για να σου πουν το σ αγαπώ που χαν κρυμμένο

Τέλειωσαν οι παρέες μας μαζί και τα τραγούδια τους
Χορεύουν οι ευνούχοι της ψυχής
πότισαν το λουλούδι μας με αλκοολικές ιδέες
μέχρι να μαραθεί, αυτό ήταν
η γενιά μας πέρασε απ το ταμείο,
η επόμενη παρακαλώ
θα περιμένουμε την άνοιξη…

Έκλαψε η ψυχή μας και κράτησε το δάκρυ για παρέα
Το δάκρυ μιας γενιάς
Βροχή, αέρας ανοιξιάτικος που ευωδιάζει όνειρα
Όλα κυλάνε ζόρικα……

Κόκκινα μαλλιά σαν κόκκινη γραμμή
έξω απ την άσπρη των ορίων της ζωής
και εγώ στη μέση της διαδρομής
γεμάτος ενοχές γιατί δεν τόλμησα……

στον κ. Κώστα Μουρσελά

7/93-12/07

Δεν υπάρχουν σχόλια: