ΝΟΣΤΟΣ
Μέσα από το βάθος των καλών καιρών
οι αγάπες μας γλυκά μας χαιρετάνε
έχουν την προσμονή του νόστου στη φωνή
την νοτιά του φθινοπώρου στα μάτια
που φωτίζει έντονα τα χρώματα της επιθυμίας
δεν αγαπάς και δεν θυμάσαι , λες
ήπιε κρασί της λησμονιάς το θυμικό σου
μα ότι αγάπησες κυλάει θες δεν θες
μέσα στο αίμα σου και μέσα στο μυαλό σου
τα στήθη φούσκωσαν δακρύζει η ψυχή
που δεν μπορείς να αγαπήσεις σαν και πρώτα
δεν αγαπάς και δεν θυμάσαι , λες
ξάφνου θα δεις δυο μάτια καστανά
πόσος καιρός !! τα χάιδεψες μια νύχτα
το θρόισμα τους έφερε μια αύρα απ το χτες
και τότε άρχισε να κλαίει η αλήθεια
στήσαν χορό οι θύμησες γύρω απ’ τα περασμένα
και συ ανήμπορος ν’ αντισταθείς
θα ακολουθήσεις το χορό βήμα βήμα ως το τέλος
Ένα παιχνίδι με τις εικόνες μιας εποχής
βασισμένο στο ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη
Νοσταλγία γραμμένο το 1918
Δημήτρης Θ.
2 σχόλια:
Εξαιρετικό τραγούδι- ποίηση, τουλάχιστον για μένα πολύ αγαπημένο. Και αυτό το κλάμα της αλήθειας που λες το ακούω εδώ και καιρό και πάνω στο ρυθμό του ακολουθώ το χορό βήμα βήμα ως το τέλος
καλημέρα iris είμαι χαρούμενος που σου μίλησαν τα στιχάκια αυτή είναι η δύναμη του τραγούδιου και του στίχου φευγουν απο εσένα και πετάνε σαν χελιδόνια σε χιλιάδες φωλιές ετσι τα στιχάκια βρίσκουν ενα καινούργιο νοημα Δημήτρης
Δημοσίευση σχολίου