Έγχρωμες σκέψεις σε ζοφερό περιβάλλον

SALVADOR DALI ΣΤΑΥΡΩΣΗ
Τα γεγονότα που ζήσαμε μετά της 6 Δεκεμβρίου στην Αθήνα
και στην Γάζα δημιουργήσανε ένα ζοφερό περιβάλλον.
Εκατομμύρια άνθρωποι έμμεσα η άμεσα γίνανε δέκτες
της τυφλής βίας ενός αδιέξοδου πολέμου απέναντι σε ένα λαό που διεκδικεί το αυτονόητο, να έχει πατρίδα, να ζει και να μεγαλώνει τα παιδιά του εκεί που αιώνες τώρα ζούσαν οι πρόγονοι τους.
Χαθήκανε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και μαζί με αυτές χιλιάδες κόσμοι που περιέβαλαν την κάθε μια από αυτές.

Οι συνέπειες αυτής της γενοκτονίας αποτυπώθηκαν ανεξίτηλα στον ψυχισμό τον δικό μου αλλά και πολλών άλλων φίλων που το εκφράσαμε με έντονο τρόπο στα μπλοκάκια μας.
Επηρεασμένος από την κατάσταση αυτή προσπαθούσα να βρω μια θετική
διέξοδο, να μετουσιώσω αυτό το θανατικό σε αντίδραση απέναντι του.
Το πράγμα έγινε ξεκάθαρο μέσα μου από ένα κείμενο της φίλης Αλέκας
προς το φίλο Περίπλου στην ανάρτηση του 10 Ιανουαρίου με αντίστοιχο θέμα
που είχε τίτλο ’’οι αισθήσεις μου… ‘’.

Με τα στιχάκια του Περίπλου ταυτίζεται η ψυχική μου κατάσταση με βάση αυτό που βίωνα, ενώ το κείμενο της Αλέκας όπως έγραψα και τότε
με πήγε εκεί που έπρεπε ένα βήμα παραπέρα.
Εστίασε στο κέντρο εκεί που βρίσκεται η ανθρώπινη ύπαρξη.

Μια βαθιά ανάσα λοιπόν και τις αισθήσεις σε εγρήγορση
όπως λέει και η Αλέκα.

Τα πολλά λόγια δεν είναι το φόρτε μου, αυτό το θέμα όμως ήθελα να το ανοίξω γιατί επηρεάζει πολύ κόσμο.
Παραθέτω την ανάρτηση του φίλου Περίπλου και αμέσως μετά την απάντηση της Αλέκας με την ευχή να ανοίξει μια συζήτηση που θα μας πάει μπροστά.
Σίγουρα είναι κάτι που το έχουμε όλοι ανάγκη .

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Θ.











ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΜΟΥ....

Έκοψα μιά μιά τις αισθήσεις

που με κρατούσαν δεμένο στην

πραγματικότητα τους.

Πρώτα την ακοή ,μετά την όραση,

κατόπιν την αφή, και τέλος την γεύση.

Κράτησα μόνο την όσφρηση

για να γεύομαι τα σκοτάδια της ύπαρξης μου.

Ξεκομμένος τώρα απ'την φτιαχτή τους

πραγματικότητα, γνώρισα και συμφιλιώθηκα

με τα σκοτάδια της ύπαρξη μου..

periploys

Περίπλου καλησπέρα,
ίσως να έχεις καταλάβει ότι είμαι λίγο "μονοκόμματη" αλλά κι ότι σέβομαι και σιωπώ όταν τα γραπτά αφορούν σε προσωπικά βιώματα, εμπειρίες κ.ά. πάντως προσωπικά. Γι΄αυτό θα σχολιάσω ό,τι γράφεις σε σχέση με τις εικόνες, και μόνο με αυτές.

Όποιος λοιπόν Περίπλου, επιχειρήσει να μειώσει κάποια από τις αισθήσεις μου την έχει "βαμμένη από χέρι". Δεν χαρίζω τίποτε από αυτές. Και θα τις διατηρώ και θα τις αυτοδιαθέτω όσο μπορώ. Μου χρειάζονται για να αντισταθώ αλλά και για να απολαύσω. Μου χρειάζονται για να συντρέξω τους ξένους αλλά και για να κάνω τη ζωή όσων αγαπώ και τη δική μου καλύτερη.

Ξέρεις ποια ειναι η διαφορά μου με τον (άτυχο κατά τα άλλα) φωτογράφο της τελευταίας εικόνας που έχεις; Και αναφέρομαι βέβαια στη διαφορά συμπεριφοράς-αλίμονο! Εκείνος φωτογράφισε για να διεκδικήσει Πούλιντζερ ενώ εγώ θα σκότωνα το γύπα και θα άρπαζα το παιδί να το σώσω γιατι κάθε δευτερόλεπτο ήταν κρίσιμο για τη ζωή του.

Μια βαθιά ανάσα λοιπόν και τις αισθήσεις σε εγρήγορση. Η ζωή είναι μικρή και η κάθε ύπαρξη σημαντική. Δεν αξίζει σε κανέναν το σκοτάδι. Κι ας σταματήσουμε μόνο να βλέπουμε ό,τι θέλουν να δούμε. Μπορούμε να δώσουμε και να πάρουν όσοι μας έχουν ανάγκη.

Συχώρα με φίλε μου που είμαι τόσο ωμή αλλά μια ζωή με φτωχούς και άρρωστους και κατατρεγμένους από τη ζωή συναναστρέφομαι και πίστεψέ με νιώθω τυχερή που δεν είμαι μία από αυτούς.

Με την αγάπη μου,
πάντα "νοτίως" σκεπτόμενη
ΑΛΕΚΑ