Αχ ζωή μάγισσα να σε μάθω άργησα

Δεκέμβρης του οκτώ (γενέθλιο)

Με μέτρο παιδί μου φώναζε η μαμά
μα εγώ που είχα χτίσει στα τραγούδια μια φωλιά
το μέτρο έβαλα στων στίχων των σεβντά

έτσι εκτίθεται η καρδιά
και ο μέσα κόσμος υποκλίνεται ξανά
στην γενιά της ήττας που νικά
των ιδεών την μοναξιά
με όνειρα πληθυντικά

άμετρες ζωές
αμέτρητες συμφορές
άμετρες κοινωνίες
αμέτρητες νοθείες
και αυτό το στερητικό α
με βασανίζει με πονά
με βλέπει και σαρδόνια γελά
θυμίζει τη ζωή του νεοέλληνα

τα όνειρα ξεμείναν στο στομάχι
εκεί τελείωσε η μάχη
τα άλλα του προκαλέσαν δυσπεψία
δεν μπόρεσε να χωνέψει την ουσία
βουλιάζει στο εγώ του η ιστορία

Δεκέμβρης και η φωτιά καίει ζωή
η γενιά του μηδέν στο δρόμο αιμορραγεί
γεμάτη θυμό γεμάτη οργή
που της σκοτώσαν τη ζωή
ανόητοι γυάλινοι ψάχνουν το γιατί

Δεκέμβρης του οκτώ
και εγώ στην πλάτη κουβαλώ
μισού αιώνα βάρη
μπάρμπα παιδί πια
με ένα παιδί στην αγκαλιά
και άλλο ένα στην καρδιά
που κλείνει στο μέλλων
το μάτι πονηρά…
Μανόλη Τάσο γεια χαρά

Δημήτρης Θ. 12/08

Στον Μανόλη Αναγνωστάκη και τον Τάσο Λειβαδίτη