15.12.08
Ένα πελώριο γιατί
κάλαντα και τρίγωνα
κάθε Χριστούγεννα θυμάμαι ένα παιδί
μες το θυμό βουτηγμένο
σ΄ ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ.....
απόσπασμα από το τραγούδι του G. Bregovic για την Ελένη Ε.
σε στίχους του Χάρη Κατσιμίχα
εγώ θα συμπλήρωνα για τον Αλέξανδρο το Μιχάλη τον Διομήδη
και πολλών άλλων που συμπληρώνουν τον μακρύ κατάλογο της αυθαιρεσίας
αυτή η νύχτα μένει λοιπόν με την ελπίδα η ευαισθησία του Σταμάτη να μας βοηθήσει να σκεφτούμε
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Δημήτρη,
δεν πρέπει να σκεφτούμε μόνο πρέπει να βουλώσουμε τα αυτιά μας και με τη βοήθεια της νύχτας, που προτείνεις, να κλείσουμε και τα μάτια. Διαφορετικά δεν την βγάζουμε καθαρή από τα παράσιτα (τα ιδεολογικά και τα συναισθηματικά συνδεόμενα με αυτά).
Έχεις έναν εξαιρετικό συνδυασμό στον αέρα και μια ισχυρή μνήμη. Και ο Διομήδης ήταν μόλις 17 χρονών.
Καλή συνέχεια
καλημέρα Δημήτρη
υπάρχουν ανεξόφλητοι λογαριασμοί ..πολλοί έχουν μαζευτεί ..κάποτε πρέπει να πληρωθούν ξέρεις...
....................
.....................
Αλέκα καλημέρα το έγραψα και στο παραμύθι σου,
νιώθω την ανάγκη να σκεφτώ για να μπορέσω να εκφραστώ.
Τα γεγονότα είναι καταιγιστικά χρειάζονται αξιολόγηση.
Κάποια στιγμή μέσα από τα blog πρέπει να ανοίξουμε ένα νηφάλιο
διάλογο τι αριστερά θέλουμε.
γειά σου κουμπάρε!
Αλέκας συνέχεια, τα μάτια και τα αυτιά τα κλείνω
όταν με κατακλύζουν τα σκουπίδια, το ποιο ασφαλές
καταφύγιο βρίσκεται στην γειτονιά των τραγουδιών
περίπλου καλό απόγευμα
συμφωνώ, χρειάζεται να μετατρέψουμε
τον θυμό και την οργή σε δημιουργική πρόταση
να πεισθεί ο κόσμος πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός
Δημοσίευση σχολίου