Ούτε πουλί ούτε φωλιά
και το δεντρό ξερό ‘ναι
ότι και αν κτίσεις το χαλάς
ανάθεμα σε χρόνε.
Με αφορμή μια συγκινητική ιστορία με θέμα τον χρόνο
που διαδραματίστηκε τουλάχιστον εξήντα χρόνια πριν
και την δημοσίευσε ο φίλος ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ
(συνοδευμένη από την παραπάνω μαντινάδα )
μου έφερε στο νου κάποια στιχάκια που γράφτηκαν
εξήντα χρόνια μετά μέσα στο metro με το ίδιο θέμα
Θέλησα λοιπόν να κάνω ένα άλμα στο χρόνο (saltatempo)
και να συνδέσω τις δυο εποχές με τα λόγια που μένουν
καταγράφοντας το χρόνο.
Η εποχές αλλάζουν τα γεγονότα διαφέρουν, ο χρόνος
αμείλικτος δεν αφήνει τίποτα αλώβητο, κουβαλάει την αύρα
των έργων μας και μας κρίνει αυστηρά.
Ας προσέξουμε την σκόνη μας και ας ποιούμε στην υγειά του.
Η ζωή είναι ωραία!!!
Η σκόνη του χρόνου
Στο μετρό μετρώ το χρόνο
για να φτάσω πιο κοντά
στην ζωή μου που έχω χάσει
και δεν βρίσκω πουθενά
Μες τούνελ ψάχνει δρόμους
στο σκοτάδι η τροχιά
η ευθεία τεθλασμένη
δεν μας βγάζει πουθενά
Μόνο κέρματα ο χρόνος
μας τα πήραν τα χοντρά
χρόνος χρήμα χρεωμένα
μια ζωή στα δανικά
Άδεια βλέμματα στο δρόμο
που μιλούν στα κινητά
σε αγάπες χρεωμένες
απ τις κάρτες ηττημένες
Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει
σε μια visa τυλιγμένη
και το όνειρο προσμένει
μια καλύτερη ζωή
Αχ ανόητε εαυτέ μου
και συ χρόνε ακριβέ μου
προσμονή μόνο δεν φτάνει
το όνειρο για να πιαστεί
θέλει αγάπη για τροφή
και φωτιά να ζεσταθεί
τα τραγούδια τα βιβλία
για να σκάψουν την ψυχή
Και εκεί που την σκαλίζω
παραφράζω ποιητή
σπείρανε λάθος την ζωή μας
και αλλάξαμε ζωή
Δημήτρης Θ.
3 σχόλια:
Πόση αισιοδοξία Δημήτρη!! Τέλεια.. έτσι πρέπει.
Κι αυτό ας ποιούμε στην υγειά του είναι το καλύτερο!
Προσωπικά να σου πω ότι μου ταίριαξαν όσα γράφεις, με την κασετούλατου blog σου.
Σε χαιρετώ και πάντα τέτοια.
Y.Γ. Ελπίζω η παράφραση να αφορά στο σφάλμα της σύνθεσης του Μίκη και όχι στου Σεφέρη τους στίχους έτσι;)
καλημέρα φίλε ΔΗΜΗΤΡΗ!!
όντως έτσι είναι .
.......................
χρόνε ακούραστε σκοπέ
καταλύτη της ζήσης..
κάτσε και σκέψου τι μπορείς
όρθιο να αφήσεις ..
............................
μα αφού στον κόσμο είναι γραφτό
σα το κερί να σβήσω..
αφήστε με το δυστυχή
ως πεθυμώ να ζήσω ...
....................
μπράβο φίλε πολύ όμορφο το ποίημα σου !!
εγώ απλά σ' ευχαριστώ !!!
Αλέκα, Περίπλου σας καλησπερίζω.
Μεγαλώνοντας το παιχνίδι με το χρόνο έχει μια γοητεία,
το παρελθόν έχει αξία μόνο αν το συνδέσεις με το παρών
και το μέλλον, αλλιώς γέρασες πνευματικά.
Η ζωή είναι ωραία, πέρα από την άθλια περιρέουσα
ατμόσφαιρα συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα,
αρκεί να τα ανακαλύψεις.
Ας τσουγκρίσουμε ένα ποτήρι κρασί λοιπόν στα μελλούμενα.
Εβίβα!!!
Υ.Γ ασφαλώς και αφορά το λάθος του Μίκη
Δημοσίευση σχολίου